Uwagi:
„Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, ukazujący się w latach 1880 – 1902, podaje o miejscowości następujące informacje aktualne dla 3 ćw. XIX w.: „w 1476 roku Siroczyno, wieś, folwark i dobra nad rzeką Świder, powiat siedlecki, gmina Wodynie, parafia Seroczyn, odległy 31 wiorst od Siedlec (na płd.-zach.). Posiada kościół parafialny drewniany, 42 domy, 506 mieszkańców, gorzelnię (1879 r.), trzy młyny wodne, dwa folusze, tartak, cegielnię, owczarnię piękną. Istniała tu dawniej stacja pocztowa. W 1827 roku było 51 domów, 420 mieszkańców. Dobra Seroczyn składały się w 1879 roku z folwarków: Seroczyn, Jedlina, Denulin, nomenkl. Kułak, rozległe morgów 3360: folwark Seroczyn gruntów ornych i ogrodów 637, łąk morgów 189, pastwisk morgów 42, lasu morgów 1838, nieużytków morgów119; budynków murowanych 12, z drzewa 46; płodozmian 9-polowy; folwark Jedlina gruntów ornych i ogrodów morgów 200, łąk morgów 46, nieużytków morgów 9; budynków murowanych 1, z drzewa 4; płodozmian 14-polowy; folwark Denulin gruntów ornych morgów i ogrodów
morgów 273, nieużytków morgów 7; budynków murowanych 1, z drzewa 4. W skład dóbr poprzednio wchodziły: wieś Seroczyn osad 29,
morgów 620; wieś Kołodziąż osad 16, morgów 419; wieś Łomnica osad 18, morgów 375; wieś Jedlina osad 15, morgów 217; wieś Borki osad. 21, morgów 623. Seroczyn należał pierwotnie do parafii Wodynie. W 1547 roku Stanisława Głoskowski dziedzic Seroczyna, założył tu kościół i
parafię. Obecny kościół z 1778 roku. Dykcjonariusz geograficzny Echarda nazywa Seroczyn miastem (w ziemi czerskiej). W dokumencie,
którym Konrad książę mazowiecki w1476 roku wyzwala dobra szlacheckie w powiecie wiskim i czerskim od powinności naprawy i budowy zamków wymienieni są: Nobiles Bernardus et Jacobus filli olim generosi Alberti Gloskowski subpincernae Warschowiensis et bona ipsorum Siroczyno et Wola Siroczka in districta Czirnensi sita cum kmethonibus (Kod. Maz. 276). Seroczyn parafia, dekanat siedlecki, 1407 dusz.