Urząd Gminy Wodynie Biuletyn Informacji Publicznej

Numer karty:

41

Typ:

A - dla zabytków nieruchomych

Rodzaj:

dzieła architektury i budownictwa

Wojewodztwo:

mazowieckie

Powiat:

siedlecki

Gmina:

Wodynie

Miejscowość:

Seroczyn

Adres:

Seroczyn

Funkcja obiektu:

Kościól

Rodzaj użytkowania:

kultowe

Nr ewidencyjny działki:

444

Typ własności:

wyznaniowa

Materiał ścian:

ceglane

Stan zachowania:

dobry

Datowanie:

1909-1915 .

Uwagi:

Kościół parafialny w Seroczynie wzniesiony w stylu neogotyckim, posiada interesującą bryłę. Parafia w Seroczynie została erygowana z części parafii Wodynie w roku 1547 i w tym czasie wzniesiono pierwszy kościół drewniany. Następny drewniany, rozbudowany i wyposażony w 1770 r. Obecny murowany wzniesiony w latach 1909-1913 staraniem proboszcza ks. Michała Beneta, miejscowego dziedzica Edmunda Wernera i parafian. Wybudowany według projektu architekta z Siedlec inż. Z. Zdańskiego. Obiekt nie poddawany zmianom i przebudowom.
Kościół usytuowany w południowej części wsi, w pobliżu zespołu dworskiego. Położony w obrębie cmentarza kościelnego, ogrodzonego parkanem z cegły i głazów narzutowych.
Nie orientowany, zwrócony prezbiterium na zach. Nawa na rzucie centralnym, zbliżonym do ośmioboku, prezbiterium prostokątne zamknięte trójbocznie z zakrystiami po obu stronach (zakrystia pn. dwukondygnacyjna); od wsch. czworoboczna wieża z kruchtą i dwoma pomieszczeniami bocznymi w przyziemiu. Wzniesiony ze staranie wypalonej cegły ceramicznej, z użyciem kształtek ceglanych o urozmaiconych wykrojach. Podmurówka - cokół z precyzyjnie opracowanych ciosów piaskowca. Nawa nakryta sklepieniem gwiaździstym wspartym na sześciu, potężnych, ośmiobocznych filarach, kruchta, prezbiterium i zakrystia pn. sklepione krzyżowo; w emporze nad zakrystią pn. i zakrystią pd. - sklepienie kryształowe.
Ściany wnętrza otynkowane; przy obramieniach okien i gzymsie wieńczącym pozostawiona surowa cegła. Otwór tęczowy profilowany uskokowo, o wykroju ostrołukowym. Ściany pomiędzy prezbiterium, a zakrystiami przeprute w górnej kondygnacji przeszklonymi tryforiami. Chór organowy na szerokość kruchty, z murowaną ażurową balustradą; stolarka drzwiowa z początku XX wieku, drzwi klepkowe z mosiężnymi zamkami.
Bryła urozmaicona, od wsch. wyniesiona trzykondygnacyjna wieża otoczona arkadowym podcieniem sklepionym gwiaździście. Naroża poszczególnych członów budowli ujęte skośnymi, uskokowymi skarpami. Otwory okienne w układzie biforialnym lub tryforialnym (w części środkowej korpusu) umieszczone w ostrołukowych blendach. W wieży od frontu wielkie okrągłe okno w formie rozety. Otwory drzwiowe profilowane, ostrołukowe. Podziały i zdobienia elewacji za pomocą tynkowanych blend i fryzów: w formie nadwieszonych kształtek ceglanych (pod okapem) i z motywem czteroliścia (w elewacji wieży). Dachy dwuspadowe pokryte blachą, nad wieżą ostrosłupowy z kulą i krzyżem.

Data ewidencji:

08 sierpnia 2016 10:28

Wprowadzający:

Katarzyna Gil