Urząd Gminy Wodynie Biuletyn Informacji Publicznej

Numer karty:

70

Typ:

A - dla zabytków nieruchomych

Rodzaj:

dzieła architektury i budownictwa

Wojewodztwo:

mazowieckie

Powiat:

siedlecki

Gmina:

Wodynie

Miejscowość:

Wodynie

Adres:

Wodynie

Funkcja obiektu:

Kościół

Rodzaj użytkowania:

kultowe

Nr ewidencyjny działki:

372

Typ własności:

wyznaniowa

Materiał ścian:

drewniane

Stan zachowania:

dobry

Datowanie:

1776 r.

Uwagi:

Kościół w Wodyniach jest najstarszym obiektem sakralnym na terenie gminy. Wzniesiony został w 1776 roku z fundacji Anieli z Rzewuskich Załuskiej, na miejscu poprzedniego odbudowanego w 1667 r. Konsekrowany w 1777 r. Tablica erekcyjna nad wejściem do zakrystii. Przebudowany w l. 20 - XX w. W 1928 roku plac kościelny ogrodzony nowym parkanem z kamieni narzutowych.
Kościół położony w centrum miejscowości, przy drodze Siedlce - Garwolin, usytuowany po jej pn. stronie. Nie orientowany, zwrócony prezbiterium na pn. Wejście na plac kościelny przez murowaną bramę - dzwonnicę z końca XVIII w. Wokół kościoła kilka starych lip, zaliczanych do zabytków przyrody. Po przeciwnej stronie drogi usytuowana plebania.
Założony na planie prostokąta jednonawowy z prostokątnym prezbiterium od pn. i dwiema dwukondygnacyjnymi zakrystiami po bokach. Od pd. wtopiona w korpus trójdzielna kruchta.
Bryła zwarta z wyodrębnionym prezbiterium. Dach jednakowej wysokości, nad nawą dwuspadowy wysunięty ok. 0,5 m poza zrąb, nad prezbiterium trójpołaciowy, nad nim niewielka wieżyczka na sygnaturkę z ażurową latarnią i hełmem o cebulastych formach.
Kościół drewniany z bali sosnowych o konstrukcji wieńcowej z lisicami. Zewnątrz oszalowany deskami. Podwalina pierwotnie sosnowa obecnie w znacznej części nowa dębowa (oszalowana). Podmurówka w dolnej partii z kamienia spajanego gliną, wyżej z cegły wzmocnionej betonem. Więźba krokwiowo-belkowa wzmocniona dwoma rzędami stolców wspierających dolną jętkę oraz rzędem stolców podpierających kalenicę dachu. Dach pokryty gontem, sygnaturka - blachą.
Wewnątrz nawa nakryta płaskim stropem o zaokrąglonych narożach. Artykulacja pionowa ścian w postaci słupów pomiędzy oknami. Od pd. chór muzyczny z szerokim prostokątnym otworem pośrodku i dwoma oknami po bokach otwierającymi się na nawę. W całym wnętrzu podłogi deskowe. Drzwi główne do kruchty i z kruchty do nawy oraz boczne w elewacji wsch. dwuskrzydłowe; pozostałe jednoskrzydłowe. Wszystkie drzwi wejściowe o jednakowej konstrukcji; deskowe z zewnątrz nabijane klepkami w kwadrat, mocowanymi metalowymi ćwiekami. Z prezbiterium do obydwu zakrystii drzwi płycinowe z dekoracyjnie wycinanymi płycinami, wszystkie na ozdobnych kowalskich zawiasach z dużymi skrzynkowymi zamkami. Okna w nawie prostokątne zamknięte łukiem odcinkowym, dwuskrzydłowe, podzielone szprosami na małe kwatery. Zrąb oszalowany pionowo deskami, z przykryciem listewkami.
Fasada trójosiowa, dwukondygnacyjna. Pośrodku wejście główne osłonięte trójpołaciowym daszkiem, po obu stronach boczne otwory drzwiowe; powyżej trzy okna oświetlające emporę chórową. Szczyt oddzielony daszkiem okapnikowym, w szczycie zagłębiona płycina ze współczesnym krucyfiksem. Na wyposażeniu ołtarz główny barokowy z 2 poł. XVIII w., architektoniczny z bramkami; boczne - skromne z końca XVIII w.; krucyfiks późnogotycki z XVI wieku,(pierwotnie w szczycie fasady).

Data ewidencji:

08 sierpnia 2016 12:02

Wprowadzający:

Katarzyna Gil